Some like it hot

Zaterdag 2 oktober

Na een heerlijk ontbijt met cheese omelette maken we ons op (figuurlijk dan) voor een van de hoofdattracties van deze reis: Yellowstone National Park. ‘Established’ in 1872 is het het oudste nationale park en ook over de omvang deden ze niet kinderachtig: het beslaat een aanzienlijk deel van Wyoming (en een klein stukje Montana). Los van de prachtige natuur met zijn mooie herfstkleuren in dit vulkanische gebied met veel geisers zijn we hier ook voor het wildlife: bizons, elk, coyote, wolven, enz. Het eerste dier dat we zien is een vogel, maar al snel treffen we een groepje elk-dames. Meneer elk vond het blijkbaar nog niet genoeg, want die drijft even later drie andere wijfjes uit het bos naar de rest van de kudde. Het mannetje heeft een groot gewei en laat af en toe flink van zich horen. Niet dat dat nodig is om de mensen te laten weten waar hij is, want als er ergens iemand met de auto is gestopt, weten de andere toeristen dat er iets te zien is en al snel vormt zich één grote parkeerplaats, of het nu op een echte parkeerplaats, naast of op de weg is.
We rijden verder naar de Lower-, de Midway- en de Upper Geyser Basins. Overal stappen we uit en lopen we de wandelroutes die er zijn uitgezet, soms over boardwalks, soms over grindpaadjes en een enkele keer gewoon het veld in. Dit neemt aardig wat tijd in beslag, wat niet erg is, want we hebben hier drie dagen voor gepland. Het weer zit ontzettend mee, al snel is het weer dik in de 70 graden Fahrenheit. En anders warm je je wel aan de geisers zelf. Het water in de hot springs is veelal 70 graden Celsius of heter. En dan gaan we naar de beroemdste geiser: Old Faithful. We zijn net te laat, hij heeft zijn kunstje net vertoond. Maar hij heet niet voor niets Old Faithful, je kunt er bijna de klok op gelijk zetten, zo’n beetje iedere 90 minuten mag je verwachten dat hij weer gaat spuiten. We rijden eerst een stukje verder om dan op tijd terug te zijn. Het water spuit tientallen meters de lucht in, tot groot plezier van de honderden toeristen die op de bankjes eromheen hebben plaatsgenomen. Als de geiser na een dikke twee minuten uitgespoten is, voelen we even het water dat uit de geiser is gespoten en langzaam over het gesteente wegvloeit. Het is niet verrassend dat dat best warm is, wel dat we er een schok van krijgen. Dat gebeurt andere mensen ook. Nog geen idee waarom.

Onderweg terug naar West Yellowstone bij een vlakte in de buurt van Firehole Lake is het erg druk op de weg, er is ook een auto van een park ranger. Hé een Bizon! Roep ik enthousiast naar Ronnie als ik er rechts van de weg eentje zie lopen. Blijkt dat er links van de weg nog 43 te staan. Net als de rest van de mensen zetten we de auto aan de kant en halen de foto- en filmapparatuur te voorschijn. We zien enkele bizons de weg oversteken, anderen grazen vooral en twee bizons zijn zelfs even in een gevecht verwikkeld. Dat doet letterlijk een hoop stof opwaaien. Soms komen ze wel heel erg dichtbij en moeten we even de veiligheid van de auto opzoeken, want het blijft natuurlijk wild en ze zijn heel erg groot. Gelukkig zijn ze ook rustig. Die mening deelt ook een motorrijder waar een bizon op twee meter afstand langs loopt. Uiteindelijk stappen we weer in de auto en gaan terug naar de ingang. Verderop zie ik als toetje in het open veld een coyote lopen.

Zondag 3 oktober

Het vriest bijna als we het park weer ingaan. De geisers geven nu nog meer stoom af dan gisteren. Dus deels is onze trip vandaag een herhaling van gisteren. Alleen worden we nu continue gevolgd door een buslading Japanners. Wat ons verder opvalt aan de andere bezoekers is dat ze lang niet allemaal in staat zijn om bijvoorbeeld een halve mijl over effen terrein te lopen. Nu hebben wij geen fantastische conditie, maar dit is toch wel erg. Gezien we gisteren Old Faithful hebben zien spuiten net toen de zon achter een wolk verdween, gaan we ook daar nog een keer kijken (we zijn er nu toch). Ook de tweede keer is het een prachtig gezicht. Ronnie herinnert zich dat hij een oplader in het stopcontact op onze kamer heeft laten zitten, die na een tijdje nog wel eens warm kan worden, om niet te zeggen smelten (dat hebben we al gezien en waarom we hem nog gebruiken mag Joost weten). Om vanavond niet terug te komen bij een mogelijk afgebrand motel willen we even bellen om te vragen of men die even voor ons uit het stopcontact kan halen. Het kost enige moeite om het telefoonnummer en een pay-phone te vinden (onze mobieltjes hebben hier blijkbaar geen bereik), maar het lukt en iemand zal ervoor zorgen.

In eerste instantie zouden we vandaag een uitstapje (van 200 km) maken naar Teton National Park net ten zuiden van Yellowstone, maar aangezien het morgen gaat regenen (en verderop in de week zelfs sneeuwen!), rijden we nu de grote ronde van Yellowstone, om toch zoveel mogelijk van het park te zien bij mooi weer. Ergens zien we weer een kudde bizons, nu tegen een achtergrond van geisers en een rivier. Daar word je als fotograaf alleen maar blij van. We maken diverse stops, onder andere bij twee watervallen in de Yellowstone River. Bij de Lower Falls moeten we 328 treden naar beneden (en weer omhoog). Maar goed, vroeger moest men datzelfde traject afleggen langs touwladders, dus het is ons nog redelijk gemakkelijk gemaakt. Ook hier spreken we een groepje Amerikanen en laten we onze foto’s van de bizons aan hen zien. We rijden verder en zien ineens een enorme rookpluim in het westen. Een medewerker in het park geeft aan dat drie weken geleden de bliksem is ingeslagen in een boom en dat er inmiddels 5000 acres is verwoest. Maar het is de natuur en zolang het niet te dicht bij de weg in de buurt komt, doen ze er niet te veel aan. Verderop bij Mammoth Hot Springs wordt het al bijna donker. De bronnen kunnen volgens de informatieborden rijkelijk vloeien maar zijn nu behoorlijk droog. Het laatste uur van de weg terug rijden we in het donker. Het kan hier ook erg mooi zijn, maar we zien er niets van. We zien nog wel een vos oversteken. Maar waar blijven die beren nu toch? Vlak voor we het park verlaten stoppen we even om naar de sterrenhemel te kijken. En met de Grote Beer hebben we in ieder geval een ‘beer’ gezien.

Maandag 4 oktober

Onze derde dag in het park rijden we nog een stuk over dezelfde weg waar het gisteren zo donker was. Inderdaad zijn hier nog mooie plekjes te vinden, zoals de Twin Lakes. Iets verderop bij Beaver Lake zien we op een grote afstand drie dieren, waarvan we nog niet uit kunnen maken of het coyote zijn of wolven. Waarschijnlijk coyote. Naar de elk en bizons onderweg kijken we alleen vanuit de auto nog even om, da’s oud nieuws ;-). Terug bij de Upper Falls in de Yellowstone rivier nemen we een kijkje van de North Rim. Ook hier moeten we lopend een stuk afdalen en natuurlijk weer klimmen. Denk niet dat we alleen in de auto zitten, deze vakantie zal nog goed voor onze gezondheid blijken. Na nog een stop bij een mooie vlakte met grazende bizons verlaten we tegen het middaguur het park aan de oostkant, helaas zonder een grizzlybeer te hebben gezien. Het is echter nog niet afgelopen moet de mooie natuur, want vanuit het park rijden we een National Forest in, met ook hier kans op beren. Helaas, ze laten zich niet zien.

We besluiten maar te zien hoeveel mijlen we vandaag rijden (we zijn de 2.000 mijl al gepasseerd), met een beetje mazzel lopen we weer vooruit op het schema. Dan hebben we weer meer tijd in de buurt van Mount Rushmore, bijvoorbeeld. Maar voordat de schemering valt ervaren we de verschillen tussen grote open vlaktes en Bighorn National Forest. De Bighorn zijn in het verleden bijna uitgeroeid, maar men is bezig ze weer in het gebied te herintroduceren. Deze stukken natuurschoon worden weer gevolgd door meer open vlaktes, met af en toe kleine plaatsjes. Eentje daarvan is Cody, gesticht en vernoemd naar William Frederick Cody, beter bekend als Buffalo Bill. Met de dame van het tankstation vergelijken we het aantal vakantiedagen, zij had er net vier gehad. Wij hebben vier weken... Op een gegeven moment bereiken we weer een snelweg en mogen we zelfs 75 mijl per uur, dus het schiet weer aardig op. Om even voor acht uur ’s avonds vinden we het genoeg en strijken we neer in Gillette (the best a man can get). Dit is een grote plaats met 20.000 inwoners, daar moeten we even aan wennen na de rust van de afgelopen dagen. We boeken een motelkamer en gaan eten in een tent genaamd Granny’s Kitchen. Als je ooit in Wyoming komt, sla dan Granny’s Kitchen maar snel over. Het interieur is niks, het personeel een raar bijelkaar geraapt zootje met minimale interesse voor de klanten (onze serveerster heeft wel 20 keer sorry gezegd, geen idee waarvoor allemaal eigenlijk) en er mag binnen nog gerookt worden. In recordtempo werken we het eten weg en zoeken ons motel weer op. Met Ronnie's laptop en free wifi is het een stuk makkelijker om onze reisverslagen te maken de foto's te plaatsen. Het weerbericht zegt dat het in het noordwesten en noordoosten gaat regenen, maar voor ons ziet het er de komende dagen nog steeds goed uit: zonnig en warm. We blijven ervan genieten…