Jailhouse rock

Zondag 7 spetember

De langste rit van onze autovakantie om de Oostzee vindt plaats op deze eerste dag, we gaan zo'n duizend kilometer afleggen. We vertrekken om 7.15 uur uit Groningen en na verschillende snelheden te hebben gereden (in Duitsland kun je in theorie wel harder, maar de wegwerkzaamheden vertragen je toch weer), komen we exact vier uur later aan bij de veerboot in Puttgarden. We betalen 79 euro en kunnen dan direct de boot oprijden. Binnen no-time vertrekt de boot ook al, zo snel heb ik dat nog niet eerder meegemaakt, en de overtocht duurt maar 45 minuten. Het geeft ons net genoeg tijd om een beetje uit te rusten voor de tweede helft. In Rødbyhavn gaan we van boord en rijden we richting Kopenhagen, en slaan net ervoor af om over de tolbrug Zweden te bereiken. Via Malmö rijden langs de kust naar Helsingborg voordat we de E4 naar Stockholm oprijden. Ondertussen spot ik al vier of vijf golfbanen. Die maken echter geen deel uit van deze vakantie, het wordt weer een echte road trip, waarbij we vooral veel willen zien.

Bij de afslag naar het plaatsje Strömsnäsbruk ga ik weer van de weg af om weer even uit te rusten. Ronnie roept: “Hé, een eland!” Ik kijk verschrikt om me heen, maar het blijkt een kunstobject te zijn. Daar maken we een paar foto's bij. Bij het tankstation vlakbij staat een antieke huifkar reclame te maken voor een Western hotel 10 km verderop. Ik zet de auto er zo voor dat het lijkt alsof we de huifkar aan de auto gekoppeld hebben. Leuk voor op Facebook! Ronnie speelt ook nog een slapstick filmpje. Voordat het echt te gek wordt, stappen we weer in de auto. Via Ljungby rijden we naar Jönköping, waar we om even over half zes aankomen bij Villa Björkhagen. Helaas hebben ze geen hutje voor ons, zoals ik dacht, maar gewoon een kamer in het hoofdgebouw. En we zitten wel vlakbij Vättern, een van de grotere meren van Zweden, maar we kunnen niet direct naar het water lopen. Een leuke wandeling volgt waarbij we de avondzon boven het meer vastleggen. In de stad lopen we naar de eerste pizzeria die we tegenkomen en bestellen een Quattro Stagioni. Daar zitten ineens garnaaltjes op... De pizza vult in ieder geval, terug in de kamer internetten en vroeg naar bed. Het was een lange reisdag.

Maandag 8 september

Om 7.30 uur zitten we aan ons ontbijt, en om even na 8.30 uur vertrekken we, helaas in de regen. Jönköping blijkt de geboorteplaats van Husqvarna. Het stukje dat we langs Vättern rijden is niet zo lang als ik dacht. De weg gaat eerst door bos, en is later meer open. Om niet alleen maar snelweg te zien, zoek ik iets interessants langs de weg. Ik zie een bordje Göta Kanal en Slussar. Dat zou iets kunnen zijn. We slaan af richting Berg. Het blijken leuke sluisjes, die we in de motregen filmen. Op het terrein is ook een Adventure Golfbaantje, meer dan simpel midgetgolf, grappig en mooi gedaan. Maar dicht. We gaan op zoek naar een geldautomaat om kronen te halen, en vinden die uiteindelijk iets verderop in Linköping, bij de Coop. Met 1000 SEK (ongeveer 110 euro) elk op zak rijden we de E4 weer op. Niet veel later is er een omleiding over het platteland. We besluiten weer een uitstapje te maken en bekijken een kerkje en leuke rode houten huizen in Hembygdsgård. Een oudere dame komt haar huis uit, vraagt waarom we foto's maken. Tja, dat soort huizen hebben we niet bij ons, en wat als zij in Amsterdam of Urk of zo zou komen? De omleiding is voorbij en we kunnen de E4 weer op. Bij een wegrestaurant drinken we cappuccino en thee. Ernaast staat een leuk oud houten kapelletje. Dan rijden we eindelijk door naar Stockholm.

De TomTom laat ons een beetje in de steek in een lange tunnel onder Stockholm. We slaan maar ergens af om het van daaruit opnieuw te proberen. We komen dichterbij, maar net op een voor ons belangrijk punt zijn wegwerkzaamheden, we moeten snel beslissen en weer komen we op de verkeerde plek. Drie keer is scheepsrecht, we vinden de juiste kade en kunnen er ook nog parkeren. Over schepen gesproken, ons hotel voor de komende twee nachten is een boot die is omgebouwd tot het Loginn Hotel. We zetten onze spullen op de kleine kamers met stapelbed en verkennen de rest van de boot: de lounge, het restaurant en het partydek. Leuk! Vervolgens lopen we naar Gamla Stan, het oude Stockholm, met kinderkopjes, oude gebouwen, leuke pleintjes en het Koninklijk Paleis. Daarachter vinden we de Rijksdag en de Opera. Het is nog vroeg, dus lopen we terug naar ons hotel. 's Avonds eten we in Gamla Stan bij het Texas Longhorn Steakhouse een heerlijk stuk vlees. Onze bediening vraagt of we niet nog even willen wachten met een kopje thee of zo vanwege de regen. We slaan dat af en wagen het erop. Dat valt nog vies tegen. We schuilen af en toe onder luifels, maar kunnen niet voorkomen dat we enigszins nat het hotel bereiken. Omgekleed en al nemen we een drankje in de lounge en klimmen dan het stapelbed in.

Dinsdag 9 september

Het ontbijt gebruiken we op de boot met uitzicht op het stadhuis aan de overkant van het water. We lopen via Gamla Stan naar Djurgården, waar we onder andere het Vasa museum vinden. Dit herbergt de Vasa, het schip dat in 1628 te water werd gelaten en dat na 20 minuten varen kapseisde en onder water verdween. Na 333 jaar werd het weer naar boven gehaald en geconserveerd. Nu kunnen we uitstekend zien hoe het schip eruitzag, zien we allerlei voorwerpen die aan boord waren, zo ook enkele skeletten van opvarenden die verdronken. Ontdekking: er waren twee vrouwen aan boord. Gasten of als man verkleed om te kunnen werken? Het antwoord blijft uit. Net als het aanwijzen van de echte schuldige aan dit debacle. Omdat de ontwerper voordat het schip af was overleed, is ervoor gekozen hem maar de schuld te geven. Terwijl het de koning was die allerlei aanpassingen wilde (waaronder heel veel kanonnen extra). Het museum heeft zeven verdiepingen, zodat je het schip van alle kanten goed kunt bekijken. We volgen een gids en kijken daarna naar een film over de geschiedenis van de boot. Dan nemen we ruim de tijd om het schip van alle kanten te bekijken. Het is prachtig dat zo’n oud schip zo goed bewaard is gebleven.

Het is al over enen als we het museum verlaten en in een cafetaria gaan eten. Met dank aan de smartphone kan ik af en toe een fotootje uploaden naar Facebook. Het echte verslag van de reis komt later, waarschijnlijk vanuit Helsinki. We laten ons de pasta carbonara goed smaken en lopen dan richting de hoofdingang van Skansen, een openluchtmuseum dat in de 19e eeuw het levenslicht zag. We passeren ABBA The Museum. Ik ga even met het viertal op de foto en dan weer verder. In Skansen vinden we huizen uit alle windstreken van Zweden (en een paar uit Finland), de huizen zijn uit de 19e en begin 20e eeuw. Diverse ambachten werden hierin gehuisvest en worden nu getoond. We spreken een paar mensen die verkleed zijn als uit die tijd. Leuk! Ook heeft het park een dierentuin, met elanden, beren, bizons, enz. Hoogtepunt zijn de lynxen. Drie kleintjes stoeien met elkaar en de ouders kijken toe of zitten hoog in een boom naar ons te kijken. Rond vijf uur wordt het tijd ons bezoek af te ronden. Vlak voordat we het eiland Djurgården weer verlaten nemen we nog een drankje op het terras bij de brug. Om niet dezelfde route terug te lopen slaan we een andere straat in, na een tijdje slaan we bij een fontein linksaf en later nog maar eens een bocht om op een dure winkelstraat uit te komen. Na iets wat aanvoelt als kilometers lopen bereiken we Gamla Stan weer. We gaan eten bij Stortorgkällaren, buiten op het terras in korte broek en T-shirt. Dat kan prima in Stockholm, in september! Na het eten, in het donker, neemt Ronnie enkele foto’s van Gamla Stan op statief met maximale sluitertijd. Die blijken haarscherp. Terug op ons schip nemen we plaats in de lounge tot de ogen weer dichtvallen, waarna we onze kooien weer induiken. Wat al een toer is aangezien ik boven slaap en een stoel moet gebruiken om het bed te bereiken. Maar de bedden zijn uitstekend dus in slaap vallen is een kwestie van minu.... Zzzzzz...

Woensdag 10 september

We pakken vandaag de auto om iets meer afstand af te leggen. We beginnen bij Langholmen, een eilandje dat grotendeels een park is. Hier hebben we een aardig uitzicht op een hoge brug en de Norr Mälarstrand, de straat aan de andere kant van het water. Daar rijden we ook over om bij het stadhuis te komen. Dat is een mooi gebouw, iets meer dan 100 jaar oud, met een binnenplein en een toren, aan het water. Die toren gaan we natuurlijk beklimmen, zoals we tijdens iedere vakantie wel iets moeten en zullen beklimmen. Het kost zo'n 10 minuten om boven te komen, via stenen trappen en een schuin oplopende gang met iedere keer een bocht naar rechts. Tot slot moeten we nog door een ruimte met beelden en een paar houten trappen op. Dan staan we buiten op zo'n 100 meter hoogte en hebben we 360 graden zicht op de stad. Terwijl we er staan luiden de klokken vlak boven ons. Na een kwartiertje moeten we weer naar beneden. Weer bij de auto merken we dat niet alleen het Sheraton hotel zelf maar ook het parkeren in de garage eronder blijkbaar een dure uitstraling moet hebben: dik 20 euro voor anderhalf uur parkeren. Niet over nadenken, maar door naar onze volgende bestemming, het Hard Rock Café. We zijn op zoek naar een shirt, maar vangen helaas bot. Wel bestellen we een lunch, die uitstekend smaakt. We maken te voet een klim naar de sterrenwacht en halen dan de auto weer op, waarmee we naar Stadsgärden rijden.

Hier vinden we Fotografiska, het fotografiemuseum, dat enkele exposities heeft. De eerste (vage, harde portretten van Anders Petersen) spreekt ons totaal niet aan, maar de tweede des te meer. Dat betreft het resultaat van acht jaar werk door Sebastião Salgado, op prachtige locaties als de Zuidpool, het noorden van Canada en Rusland, Noord- en Zuid-Amerika en Papoea Nieuw Guinea. In het restaurant van het museum hangen ook nog prachtige foto's van Nick Brandt. Na het museum lopen we nog één keer naar Gamla Stan, maar keren al snel terug om toch maar op tijd te zijn bij het inchecken voor de ferry van Viking Lines naar Finland. We hebben nu aardig wat tijd om te doden en doen dat voornamelijk met lezen, tot het inchecken start en we de auto stapsgewijs aan boord mogen rijden. We halen de belangrijkste spullen eruit en gaan naar dek 9. De laatste schoonmaakwerkzaamheden zijn nog niet afgerond, dus we moeten even wachten tot we naar onze hut mogen. Als dat wel mag, bergen we even onze spullen op en gaan we naar buiten op het bovenste dek gedag zeggen tegen de mooie stad die Stockholm is. Onder een mooie volle maan vertrekken we door de archipel waar Stockholm onderdeel van uitmaakt, richting Turku in Finland. Wij gaan eten terwijl een pianist voor muzikale begeleiding zorgt en daarna pakken we de apparatuur erbij om de avonturen tot zover te noteren en de foto's erbij te zoeken. Tja, het is dat of een bezoekje aan de karaokebar... Om elf uur houden we het voor gezien. Het wordt sowieso een korte nacht, morgen gaan we om 7.30 uur van boord en de Finnen lopen een uur op ons voor!

Donderdag 11 september

De wekker gaat erg vroeg, zelfs de zon is nog niet op! En die moet wel aan het werk, want het is mistig buiten. Om 7 uur mogen we naar het autodek, duwen de tassen weer achterin en nemen plaats. Nadat eerst een deel van de vrachtwagens van boord is gegaan mogen wij ook. Ons dek wordt naar beneden gekanteld, toch nog maar even de handrem erop. We verlaten de ferry en begeven ons op Finse bodem. Het gaat vlot! Maar eerst even tanken. Betalen kan weer met euro's. Van Turku naar Helsinki is zo'n twee uur rijden, onderweg willen we echter ook nog wel even ontbijten en wat van de natuur zien. Dus gaan we van de snelweg af, richting Nummi. We parkeren de auto bij een meer en lopen er wat rond, op zoek naar mooie plekjes voor mooie plaatjes. Aan de overkant van de weg staan in het bos een hele verzameling paddenstoelen. En we hebben er een doorkijkje op het meer terwijl de zon de mist net verdrijft, mooi! We blijven van de snelweg af en rijden naar Lohja, waar een hele grote middeleeuwse kerk van natuursteen staat. Ook aan de binnenkant, waar de muren beschilderdn zijn, is indrukwekkend. Terug in de auto pakken we voor het laatste stuk weer de snelweg. In Helsinki worden we door de TomTom kriskras door de stad gestuurd, zo lijkt het. Toch komen we netjes aan bij het Katajanokka hotel, voorheen een gevangenis. Het leek ons leuk zo veel mogelijk niet-alledaagse overnachtingen te vinden. De gevangenis is in 1837 gebouwd en was tot 2002 in gebruik. Recentelijk is er een hotel van gemaakt en wordt het gevangenissfeertje nog steeds uitgebuit. Het personeel draag zwart-wit gestreepte T-shirts en het bar/restaurant gedeelte heet Jailbird. Ook zijn er arrangementen te boeken met het gevangenisthema.

Wij ontsnappen echter en lopen via de jachthaven met hele dure jachten richting de imposante Russisch-orthodoxe Oespenski-kathedraal uit 1868. Ook die heeft aan de binnenkant heel wat te bekijken. Verderop treffen we een andere fraaie kerk, een Lutherse Domkerk naar het schijnt, bovenaan de trappen aan het Senaatsplein. Hier gaan we niet naar binnen, je kunt wel bezig blijven. We lopen door op zoek naar weer een Hard Rock Café. Ook deze heeft niet het kledingstuk waar Ronnie voor iemand naar op zoek is. We nemen een drankje op een terras en gaan dan naar onze laatste bezienswaardigheid: de rotskerk. Deels uit een rots gehouwen, deels met stukken steen opgebouwd is dit best een aparte kerk. Hij is van binnen geheel rond en heeft een specifiek dak. Dat zou wel eens ten goede kunnen komen aan de akoestiek, want de muziek van het orkest dat er net aan het oefenen is, klinkt uitstekend. Als ze klaar zijn met het eerste stuk vertrekken we weer. We lopen door een minder mooi gedeelte van Helsinki. Het is onderhand ook weer mistig aan het worden, bij de Paleiskade aangekomen zien we nauwelijks het reuzenrad nog. Het is ook niet gek dat daar niemand in zit, zo zonder zicht op uitzicht. We zijn tegen zes uur terug in het hotel. Een beetje vroeg, maar met de mist vinden we het een goed moment om even uit te rusten van al dat gewandel. We genieten van een zeer smakelijke maaltijd in het Jailbird restaurant. Naderhand brengen we een bezoekje aan de isoleercel, die nog in originele staat is, en een groepscel uit de 19e eeuw, ook geen pretje. Blij dat wij weer gewoon naar onze luxe kamer kunnen...