Cape Tribulation

Cairns is even wat anders na al die hitte, droogte, zand en vliegen. Niet dat dat allemaal zo erg was hoor, we hebben van de eerste tien dagen genoten. Maar eenmaal aan de oostkust aangekomen blijkt Oz toch ook nog een 'groene' kant te hebben. Cairns is een echt toeristische badplaats, hoewel je er (in ieder geval een deel van het jaar) niet in zee kunt zwemmen, vanwege de stingers en ander gespuis dat voor de kust rondzwemt. Onze accomodatie was prachtig, wat een luze vergeleken met de eerdere overnachtingen. Maar we bleven er niet, ons belangrijkste doel hier was Cape Trib: daar waar het tropische regenwoud direct in zee eindigt. De tour ernaartoe was weer met een ons inmiddels zo bekende Adventure Tours bus en onderweg hebben we nog wat aardige plekjes aangedaan. We overnachtten in Beach House, op steenworpafstand van... jawel, the beach!

Alles was aanwezig, restaurant, bar, zwembad, strand en zee. En vooral de boottocht naar the Great Barrier Reef met eerste en tweede duik was fantastisch! Tijdens de eerste duik waren we met zijn vieren plus de instructeur en moesten we veel tijd besteden aan instructies en het verwijderen van het mondstuk (don't panic!). Tijdens de tweede waren we nog maar met zijn tweeën plus instructeur. Alle tijd om rustig rond te 'zweven' en te genieten van alle vissen die om het rif heen zwommen. Als er een plek is om je duikcarriere te beginnen, dan is het hier wel. We hadden allebei dan ook het idee om maar eens een duikcursus te gaan volgen. Maar nog niet tijdens deze vakantie, want daar ben je al gauw een dag of vijf mee bezig en er valt nog veel meer te zien.

De dag na het duiken hadden we helemaal niets gepland, een vakantie binnen de vakantie dus. Beetje aan het strand ligt en later bij het zwembad. Tegen de avond werden we weer teruggebracht in Cairns, waar we in een erg leuke bar genaamd Rattle 'n Hum genoten van een uitstekende maaltijd en dito uitzicht (volgens ons laten ze hier alleen modellen in de bar werken). Enfin, aan alle goeie dingen komt een eind en zo gingen we de volgende dag naar de Skyrail voor een tochtje boven het regenwoud. Dat was ook mooi om te zien, niet in het minst vanwege de waterval aan het eind. Het plaatsje Kuranda hangt van het toerisme aan elkaar dus daar waren we snel uitgekeken. We belandden uiteindelijk in Mission Beach. De missie hier was het zoeken naar enig teken van leven, er is helemaal niks te doen! Toch vonden we een pizzaboer, dus de honger was weer gestild.

Inmiddels zitten we in Airlie Beach, het uitgangspunt voor de Whitsundays (een groep prachtige eilanden). Hier gaan we weer het water op, nu met een supersnelle boot (daar gaat ons ontbijt...). Waarschijnlijk doen we de dag erna iets met parasailing, maar dat hoor je nog wel...