Not an addict

Zondag 27 december

Aangezien het best ver lopen is, zoeken we een tuk-tuk die ons naar de belangrijkste stoepa van Laos, That Luang, kan brengen. De chauffeur zet weer hoog in, maar we weten toch iets van de prijs af te halen. We kijken uitgebreid rond bij de stoepa en de bijbehorende gebouwen. Het is niet het mooiste religieuze bouwwerk van de reis, maar het heeft wel iets dat dit het belangrijkst is. Om bij te komen van de warmte en de stank van de uitlaatgassen gaan we bij een Joma naar binnen voor een lekker bakkie koffie en thee. We scoren een paar T-shirts en lopen dan door via een parkje met een World Peace Gong en een paar fonteinen naar Patuxay, een overwinningsboog dat enige gelijkenis toont met de Arc de Triomphe, maar dan van beton en spuuglelijk. Ronnie en beklimmen het bouwwerk voor een uitzicht over Vientiane. Bovenin staan weer een lading kraampjes. Weer beneden zien we dat Linda wordt geïnterviewd door drie jongens van 19 tot 22 jaar die voor school een verslag moeten maken over buitenlandse toeristen. Ook willen ze graag nog met haar op de foto. Als dat is gebeurd wandelen we verder naar de shopping mall, waar we weer even gaan zitten voor een drankje, fruit shakes deze keer.

Met een tuk-tuk gaan we naar een Canonwinkel, daar wil Ronnie even kijken naar het nieuwste exemplaar, maar de winkel is dicht omdat het zondag is. De tuk-tuk rijdt ons dan maar naar de fontein op Nam Phu Square, die zich vlakbij ons hotel bevindt. De fontein staat echter uit, en de restaurants zijn ook allemaal dicht. Iets verderop vinden we de eenvoudige That Dam stoepa. Via het presidentieel paleis en door een parkje komen we uit bij een standbeeld van Chao Anouvong, die aan het begin van de 19e eeuw koning was van .Vientiane. Langs de Mekong lopen we weer richting het hotel. Maar eerst nemen we een lichte maaltijd en weer een drankje in een restaurant. Inmiddels komt de avondmarkt tot leven. Wij moeten de was nog even ophalen, die we terugbrengen in het hotel.

Om 18.45 uur gaan we weer naar buiten voor het avondeten. Ondanks dat de Laotianen in Vientiane graag buiten de deur eten is het niet erg druk. Vlakbij de fontein die nu wel aanstaat, bevindt zich een Frans restaurant La Cave des Chateaux. Hier eten we de gerechten tegelijk en in de juiste volgorde. Het meisje dat ons bedient is de dochter van de eigenaars en is Frans-Algerijns-Laotiaans. Na het toetje krijgen we een rekening van ongeveer 1,1 miljoen! Kip wel te verstaan, omgerekend zo'n 120 dollar. Bij de fontein luisteren we naar een vierkoppige band die we in het restaurant ook al hoorden. De zangeres heeft qua stemgeluid wel wat van Bonnie Raitt, maar blijkt net als de rest van de band nog nooit een stap buiten Laos te hebben gezet. Dat merken we wel een beetje aan de teksten die ze zingt, die kloppen niet helemaal. Maar de muziek is goed en wij applaudisseren na ieder nummer, iets wat hier blijkbaar ongebruikelijk is, want we zijn de enigen. Als de band ermee ophoudt, houden wij het ook voor gezien.

Maandag 28 december

Ik word maar weer eens net voor de wekker wakker: 5.28 uur. We zijn zowaar als eersten bij het ontbijt, om 6.15 uur. De nieuwe, grotere bus vertrekt om 7.05 uur, voor de drukte aan. De weg naar Savannakhet volgt de Mekong tot aan Pak Kading. We rijden naar Paksan, waar we even een koffiestop hebben, naar het noordoosten en buigen dan af naar het zuidoosten. Pan, onze nieuwe gids, vertelt over de belangrijkste inkomsten in Laos, te weten: 1 Toerisme, 2 Energie en 3 Goudmijnen. Het land is dan wel communistisch, maar er is vrijheid, om de vijf jaar zijn er verkiezingen. Pan is zelf leraar geweest, dat was toen geen vetpot. Nu is dat beter, zegt hij. Qua religies is de onderverdeling als volgt: 80% beleidt het boeddhisme, 10% het animisme en 10% het katholicisme. Onze chauffeur is een animist, hij stopt bij Pak Kading net voor een brug en we een nieuwe weg opgaan even om te bidden.

Rond 13.00 uur zoekt de gids een plek om te lunchen. Dat wordt een stukje land aan een rivier. Na de lunch heeft de chauffeur de sokken er goed in, we schieten aardig op, wel moeten we af en toe even remmen voor koeien, geiten, enz. We schieten zo hard op dat we een halfuur voor zijn op de planning als That Ing Hang bereiken. Hier dienen de dames een kleedje om te doen als ze geen rok of jurk aan hebben, ook al dragen ze een lange broek. Ook mogen ze het middelpunt van de tempel niet in. De heren mogen er wel komen maar schoenen uit- en hoed afdoen. De zon geeft de kleuren weer iets extra's mee. Om half vijf rijden we het laatste stukje naar Savannaketh. We lopen na het inchecken enigszins gehaast naar de Mekong om nog even de zonsondergang mee te pikken. We eten met z'n veertienen bij Lin's Cafe. Dat is in ieder geval de bedoeling, maar het lijkt erop dat Flip en Bertrand het niet kunnen vinden. Het is sowieso gezellig!

Dinsdag 29 december

Nadat Juliette het programma voor vandaag en morgen doorneemt, vertelt onze gids Pan onderweg in de bus over verschillende stammen die eerst strikt gescheiden leefden, maar dat mensen van verschillende stammen nu wel met elkaar mogen trouwen. Ook laat hij een biljet van 1000 kip zien, waarop drie personen uit drie etnische groepen te zien zijn. Pan is wat moeilijk te verstaan. Dat hebben we met meer gidsen. De chauffeurs zijn wel redelijk gelijk, alleen scheurt de laatste wat meer en toetert hij naar alles wat hij op de weg tegenkomt of wat er maar aan denkt de weg op te gaan. Zo komen we vaak eerder op de plek van bestemming aan, zoals gisteren in Savannaketh. We maken een stop om koffie te drinken, lunch te bestellen en geld te wisselen, anderen maken van de gelegenheid gebruik om in Cafe Parisien, waar de bus naast geparkeerd staat, een bolletje ijs of iets anders lekkere te kopen.

Op het heetst van de dag arriveren we bij Wat Phu Champanak. Hier vinden we Wat Phu, een heel oude tempel met mooie ruïnes. Samen met een aantal prachtige bomen aan weerskanten van het pad geeft dit een bijzonder beeld. De treden zijn hoog, smal en ongelijk. Het is zweten onderweg naar de tempel en de flesjes water staan regelmatig aan de monden. Op het plateau rondom de tempel zien we een rots waarin een afbeelding van een olifant is gekerfd, en een krokodil. Er zijn nog resten van een altaar waar vroeger bloed vloeide. Het uitzicht vanaf dit plateau is erg mooi. Om drie uur zijn we weer beneden voor een kort bezoekje aan het museum. Het laatste stuk van de dag duurt een paar uur en eindigt tegen half zes op het eiland Don Kong, de grootste van de 4000 eilanden in de Mekong rivier. Ons hotel staat aan de oever en ziet er koloniaals uit. Pan beveelt ons een restaurant aan, daar gaan we ook eten, net als enkele anderen van de groep.

Woensdag 30 december

Om half negen vertrekken we met twee bootjes van Don Khong naar Don Khone, een van de meest zuidelijke eilanden van het gebied dat 4000 Islands heet. De heenreis duurt iets korter dan de geplande anderhalf uur. Het is een leuke tocht met mooie vergezichten. Af en toe wordt de boot meer naar de linker of rechter oever gestuurd om ons de kans te geven leuke plaatjes te schieten. Maar we moeten ook binnen de vaargeul blijven, want het water staat laag. Bij aankomst op Don Khone huren enkelen een fiets, de rest loopt achter Pan en Juliette aan. We stoppen bij een voormalige spoorbrug, aan het einde van de 19e eeuw door de Fransen aangelegd omdat de vrachtboten niet voorbij de watervallen konden komen. Het traject was 15 km lang, maar na de tweede wereldoorlog heeft de jungle het traject weer overgenomen. Er staat nog wel een locomotiefje met de nodige uitleg over dit stukje historie.

Na nog een stukje wandelen arriveren we bij de watervallen. Dat blijft altijd een mooi gezicht. Iets verderop is een bar met allemaal overdekte zitjes. Er moet een strandje zijn waar we kunnen zwemmen, niet te ver van de kant want de stroming is sterk. Maar dat ziet er niet zo fris uit. Ik zie wel een ander plekje, daarvoor moet even gekletterd en geklauterd worden, maar dan zitten we ook net in een rustig hoekje. Het water brengt de broodnodige verkoeling. Voor de inwendige mens is er ook verzorging. Het duurt alleen even en niet alles van de kaart is aanwezig (no have) en of het precies is wat je bestelt is even afwachten. Maar mijn water melon juice is wel supervers. We wandelen door de jungle terug naar de boot, die ook nu sneller gaat dan de geplande 2,5 uur. De stroming is blijkbaar niet zo sterk. Of het komt omdat we twee kleinere bootjes hebben in plaats van een grote. We hebben eerst tijd om de Mekong van ons af te spoelen, daarna eten we bij Pon Arena, een prima restaurant met goed personeel. Weer een goed einde aan een mooie dag.

Donderdag 31 december

Een feestelijke dag vandaag, ten eerste omdat we vroeg opstaan om de zonsopgang over de Mekong te zien. Het begin van een schitterende zinnige dag. Ook bezoeken we de tempel waar Linda en Marleen gisteren zijn geweest. Ik probeer de monniken zo weinig mogelijk lastig te vallen als ik ze film. Bij het ontbijt wordt Ramin gefeliciteerd, hij is vandaag jarig. In de met slingers versierde bus krijgt hij een verjaardagskaart met opklapbare taart en een boeddha-amulet. Het is een uurtje naar de grens met Cambodja. Daar kan de overgang wel een uur duren, of twee, afhankelijk van de drukte. Die is er gelukkig niet, dus we zijn er zelfs in een half uur door. Dat is inclusief uitstempelen in Laos, waarbij Ronnie nog een probleem heeft omdat de beambte een stempeltje in zijn paspoort niet kan vinden, terwijl wij dat stempeltje al diverse keren voorbij hebben zien komen. En dan lopend de grens over, een health check (temperatuur meten met een laser à 1 dollar), het invullen van een visumaanvraag en een arrival card. Het is een vreemd idee dat we hier zijn, in de hitte op oudjaarsdag.

We ontmoeten onze nieuwe gids en chauffeur en rijden in onze nieuwe bus over een verre van nieuwe weg. De weg is slecht tot erg slecht, en mag soms die naam zelfs niet eens dragen. De gids vertelt direct honderduit, maar is zeker achterin de bus moeilijk te verstaan. Een brug over de Mekong brengt ons in een andere provincie. Hier zien we veel cashew- en mangobomen. Bij onze koffiestop lijkt Laos nog weelderig en luxe, ik had niet gedacht dat Cambodja nog armer zou zijn dan Laos. De gids wijst ons een plek aan waar we kunnen eten, maar dat is niks. Aan de andere kant van de weg blijkt nog een ander restaurantje te zijn. Vreemd dat de gids ons die niet heeft aangewezen, dat is een stuk beter. Maar we hebben sowieso nog geen honger. Van 12.00 tot 13.30 uur zitten we weer in de bus. Dan eten we alsnog iets in een restaurantje oftewel eetschuur. We hebben uitzicht op de Mekong en zien op grote afstand af en toe een vin boven water komen van de irrawaddy dolfijnen. Deze hebben een stompe neus. We bekijken zo nog van dichterbij op bootjes waarvan de motor alleen wordt aangezet om grotere afstanden naar de dolfijnen toe af te leggen. Daarna gaat de motor uit om ze niet weg te jagen. Anders dan andere dolfijnen springen ze niet uit het water. Maar dat kan ook komen omdat het water zo laag staat. Na een uur jagen staan we weer op de kade en rijdt de bus ons naar Kratie.

Vanavond is het dubbel feest: we vieren Ramins verjaardag en oudjaarsdag in een. Dat doen we in restaurant Red Sun Falling. We drinken met zijn vieren eerst nog een lekkere drankje in een restaurant in de vorm van een boot, maar dan hoog op de kade, genaamd Jasmine. Dan voegen we ons bij de rest. Eerst eten we met bijna de hele groep, gaat op een gegeven moment het licht uit en krijgt Ramin een taart aangeboden, waarvan iedereen een stukje krijgt. François moet eerst nog een hele berg spring rolls wegwerken, hij dacht er vijf te bestellen, maar het zijn vijf porties van vijf geworden. Naarmate de avond vordert wordt een deel van de groep vrolijker, wat zijn weerslag heeft op het personeel, dat uitgebreid staat te dansen, gek te doen en foto's van en met ons maakt. Dan is het eindelijk 12 uur en vieren wij - zo ongeveer als enigen in Kratie - de jaarwisseling. Grace heeft confettiknallers meegenomen en al snel ziet het restaurant er nog feestelijker uit. Na nog een laatste drankje keren we via de verlaten straten van een doodstille stad terug naar het hotel.