Sunshine Village en Banff
Door: Ronnie en Eric
Blijf op de hoogte en volg Ronnie en Eric
15 Februari 2008 | Canada, Lake Louise
Maandag 11 februari
Het Engelse stel dat ons over de Station vertelde, had ook aangegeven dat er op maandag en vrijdag een bus naar Sunshine Village reed. Dus vandaag zou onze eerste ontmoeting met dat skioord worden. We vertrokken om half acht bij het Chateau in een enorme toueringcar van Brewster. Een uur later en een fantastisch uitzicht onderweg verder kwamen we aan bij wat we dachten dat de Villaeg was, maar uiteindelijk het benedenstation bleek. Er was wel een restaurant en verhuur enzo, maar verder alleen een gondel die ons naar de rest van het gebied bracht. Dat gebied omvat Goat's Eye Mountain (met pistes met grappieg namen als Ewe First (ewe is ooi in het Nederlands, maar als je het uitspreekt is het gelijk aan het Nederlandse "jij eerst" ;-)), Scapegoat en andere aan geiten en dergelijke dieren gerelateerde termen - Mother in Law???), Lookout Mountain en Standaish Mountain). We stapten uit onder aan Goat's Eye Mountain terwijl iedereen verder ging naar andere hellingen. Wat betekende dat wij zo ongeveer de eersten en enigen op de berg waren. Bovenin was het erg fris en was de sneeuw wat hard, maar er waren ook hier enorm mooie gladed area's (waar je tussen de bomen door kunt skiën) en overige pistes. Hier bleven we een tijdje tot we benieuwd waren naar de overige pistes. Aangezien het erg was gaan waaien besloten we vooral beneden de boomgrens te blijven. Dat voornemen liep bij de eerste lift al niet goed af: die bracht ons naar de top van Lookout Mountain. Snel weer naar beneden naar de village, waar we gingen ontbijten in de Mad Trapper's Saloon, een leuke tent, waar we blijkbaar ook de eerste gasten waren. Hier kwamen we na een paar uurtjes skiën weer terug om een lekker warm drankje te nuttigen. Het skiën zelf ging ondertussen hartstikke prima, zolang we maar uit de kou bleven. Dat werd wel lastiger, het trok al verder dicht en het ging steeds harder sneeuwen. Aan het eind van de dag gleden we het hele eind, onder andere door de mooie gebieden Upper en Middel Canyon, terug naar waar we 's ochtends waren aangekomen. Nog even een paar souvenirs (lees T-shirts) gekocht en dan om 16.45 uur de bus weer in voor de terugtocht, die we veelal slapend doorbrachten. Alsof we nog niet genoeg hadden gedaan, liepen we weer de 4 km van de Lodge naar Lake Louise om snacks en drinken te kopen en te gaan eten in The Post Hotel. Dit bleek een heel chic restaurant te hebben. De concierge vroeg ons nog of we niet naar de andere eetgelegenheid in het hotel wilden (The Outpost Pub), maar we wilden wel eens kijken hoe chic het restaurant was. Behoorlijk, we werden direct "weggestopt" in een hoek. Het eten was goed, en gevuld en wel werden we weer met een taxi naar onze Lodge gebracht.
Dinsdag 12 februari
Vandaag een hele dag geen pistes, maar een uitje naar Banff, dat op een uur van Lake Louise ligt. De bus ging pas om kwart voor elf, dus eerst in de Games Room van de Lodge foto's geprobeerd op internet te krijgen. Tevergeefs, helaas. Daarna naar het Chateau om de bus (weer een flinke Brewster) te nemen. In het dorp moesten we naar buiten om bij het postkantoor voor de trip te betalen. Men had gezegd dat het 15 dollar per persoon zou zijn, maar het was uiteindelijk twee keer zo duur, geen idee waarom maar ook niet gevraagd. In Banff aangekomen pakten we de benenwagen maar weer eens op weg naar Sulphur Mountain. Dit is een van bergen die Banff omringen en een plek waar we acht jaar geleden ook zomers hadden rondgelopen. Toen hadden we echter een auto mee. Het was ook nog iets verder dan verwacht en er was geen voetpad langs de weg, dus moesten we maar op de weg lopen. Na drie kilometer bereikten we de gondel die ons naar de top van de berg bracht. Daar moesten we in het restaurant toch maar eens wat gaan eten; het was inmiddels een uur 's middags en we hadden de hele dag nog niets gehad. Op de berg hadden we een mooi uitzicht van Banff tot Lake Minnewanka. Via dezelfde gondel naar beneden, alwaar we een paadje door het bos naar het Chateau (ook hier is er eentje) en de waterval in de Bow River. De waterval was grotendeels bevroren maar helemaal aan de rechterkant zagen we toch nog wat stromend water. Het moet wel flink vriezen wil een waterval blijven hangen, maar dat doet het hier dan ook regelmatig. Er zijn koude winden (Chinook heten die geloof ik) die ineens (in een paar uur) een temperatuurverschil van 40 graden kunnen bewerkstelligen. Via de Bow River teruggelopen naar Banff en daar winkelen in de hoofdstraat. Voor ons avondeten liepen we een restaurant genaamd Melissa's binnen en kwamen daar en passant een Australiër tegen die we ook al een paar keer eerder waren tegengekomen in onze Lodge. Hij was inmiddels in Banff neergestreken, als onderdeel van een toer in zijn uppie van drie weken snowboarden door heel westelijk Canada. Maf dat je elkaar dan toch weer tegenkomt. Na de rekening inclusief standaard fooi naar de bushalte. Om negen uur vertrok de bus weer en iets meer dan een uur later lagen we weer op bed.
Woensdag 13 februari
Het kwam er dan eindelijk van: mooi weer! 's Ochtends zonneschijn, wel een beetje fris, maar perfect om de omgeving op foto en video vast te leggen. Alleen had Ronnie de camera niet mee... Jammer. Maar zo wel meer tijd om live te genieten van het weer, de uitstekende zachte en diepe poedersneeuw en de bergen. Er was een piste die we al eerder hadden geprobeerd in minder weer, maar nu was -ie perfect om nog eens te bedwingen. Helemaal omdat ons niveau weer wat was verbeterd en we dus gemakkelijker de helling afkwamen. Tegen twaalven streken we weer neer in onze vaste lunchplek in Lake Louise: Sawyer's Nook in de Temple Lodge. Er zijn zo goed als geen restaurants of terrassen op de hellingen, maar meer onderaan. Onze serveerster herkende ons inmiddels ook en was vooral erg jaloers op het feit dat we met die prachtige weer konden skiën. Dat had ze nou niet moeten zeggen. De lucht trok na het eten dicht. Maar goed, het skiën bleef mooi, al maakten we het ons soms wel iets moeilijker dan noodzakelijk. Maar die double black diamonds zijn er ook niet voor niets, ook die moet je eens proberen. We bleven tot bijna het einde op de hellingen stoeien met de sneeuw en gingen met de laatste shuttlebus weer naar ons hotel voor een avondmaal in een bijna leeg restaurant. Op tijd naar bed voor een veelbelovende dag die moest beginnen met sledehonden!
PS De foto's zijn nog steeds onderweg. Deels omdat de PC alhier erg weinig toestaat en deels omdat de enige mogelijkheid die we hebben een USB 1 kaartlezer is, die de bewerking van de foto's ontzettend traag maakt. Er staan al een paar bij het vorige bericht, de rest volgt hopelijk snel.
Het Engelse stel dat ons over de Station vertelde, had ook aangegeven dat er op maandag en vrijdag een bus naar Sunshine Village reed. Dus vandaag zou onze eerste ontmoeting met dat skioord worden. We vertrokken om half acht bij het Chateau in een enorme toueringcar van Brewster. Een uur later en een fantastisch uitzicht onderweg verder kwamen we aan bij wat we dachten dat de Villaeg was, maar uiteindelijk het benedenstation bleek. Er was wel een restaurant en verhuur enzo, maar verder alleen een gondel die ons naar de rest van het gebied bracht. Dat gebied omvat Goat's Eye Mountain (met pistes met grappieg namen als Ewe First (ewe is ooi in het Nederlands, maar als je het uitspreekt is het gelijk aan het Nederlandse "jij eerst" ;-)), Scapegoat en andere aan geiten en dergelijke dieren gerelateerde termen - Mother in Law???), Lookout Mountain en Standaish Mountain). We stapten uit onder aan Goat's Eye Mountain terwijl iedereen verder ging naar andere hellingen. Wat betekende dat wij zo ongeveer de eersten en enigen op de berg waren. Bovenin was het erg fris en was de sneeuw wat hard, maar er waren ook hier enorm mooie gladed area's (waar je tussen de bomen door kunt skiën) en overige pistes. Hier bleven we een tijdje tot we benieuwd waren naar de overige pistes. Aangezien het erg was gaan waaien besloten we vooral beneden de boomgrens te blijven. Dat voornemen liep bij de eerste lift al niet goed af: die bracht ons naar de top van Lookout Mountain. Snel weer naar beneden naar de village, waar we gingen ontbijten in de Mad Trapper's Saloon, een leuke tent, waar we blijkbaar ook de eerste gasten waren. Hier kwamen we na een paar uurtjes skiën weer terug om een lekker warm drankje te nuttigen. Het skiën zelf ging ondertussen hartstikke prima, zolang we maar uit de kou bleven. Dat werd wel lastiger, het trok al verder dicht en het ging steeds harder sneeuwen. Aan het eind van de dag gleden we het hele eind, onder andere door de mooie gebieden Upper en Middel Canyon, terug naar waar we 's ochtends waren aangekomen. Nog even een paar souvenirs (lees T-shirts) gekocht en dan om 16.45 uur de bus weer in voor de terugtocht, die we veelal slapend doorbrachten. Alsof we nog niet genoeg hadden gedaan, liepen we weer de 4 km van de Lodge naar Lake Louise om snacks en drinken te kopen en te gaan eten in The Post Hotel. Dit bleek een heel chic restaurant te hebben. De concierge vroeg ons nog of we niet naar de andere eetgelegenheid in het hotel wilden (The Outpost Pub), maar we wilden wel eens kijken hoe chic het restaurant was. Behoorlijk, we werden direct "weggestopt" in een hoek. Het eten was goed, en gevuld en wel werden we weer met een taxi naar onze Lodge gebracht.
Dinsdag 12 februari
Vandaag een hele dag geen pistes, maar een uitje naar Banff, dat op een uur van Lake Louise ligt. De bus ging pas om kwart voor elf, dus eerst in de Games Room van de Lodge foto's geprobeerd op internet te krijgen. Tevergeefs, helaas. Daarna naar het Chateau om de bus (weer een flinke Brewster) te nemen. In het dorp moesten we naar buiten om bij het postkantoor voor de trip te betalen. Men had gezegd dat het 15 dollar per persoon zou zijn, maar het was uiteindelijk twee keer zo duur, geen idee waarom maar ook niet gevraagd. In Banff aangekomen pakten we de benenwagen maar weer eens op weg naar Sulphur Mountain. Dit is een van bergen die Banff omringen en een plek waar we acht jaar geleden ook zomers hadden rondgelopen. Toen hadden we echter een auto mee. Het was ook nog iets verder dan verwacht en er was geen voetpad langs de weg, dus moesten we maar op de weg lopen. Na drie kilometer bereikten we de gondel die ons naar de top van de berg bracht. Daar moesten we in het restaurant toch maar eens wat gaan eten; het was inmiddels een uur 's middags en we hadden de hele dag nog niets gehad. Op de berg hadden we een mooi uitzicht van Banff tot Lake Minnewanka. Via dezelfde gondel naar beneden, alwaar we een paadje door het bos naar het Chateau (ook hier is er eentje) en de waterval in de Bow River. De waterval was grotendeels bevroren maar helemaal aan de rechterkant zagen we toch nog wat stromend water. Het moet wel flink vriezen wil een waterval blijven hangen, maar dat doet het hier dan ook regelmatig. Er zijn koude winden (Chinook heten die geloof ik) die ineens (in een paar uur) een temperatuurverschil van 40 graden kunnen bewerkstelligen. Via de Bow River teruggelopen naar Banff en daar winkelen in de hoofdstraat. Voor ons avondeten liepen we een restaurant genaamd Melissa's binnen en kwamen daar en passant een Australiër tegen die we ook al een paar keer eerder waren tegengekomen in onze Lodge. Hij was inmiddels in Banff neergestreken, als onderdeel van een toer in zijn uppie van drie weken snowboarden door heel westelijk Canada. Maf dat je elkaar dan toch weer tegenkomt. Na de rekening inclusief standaard fooi naar de bushalte. Om negen uur vertrok de bus weer en iets meer dan een uur later lagen we weer op bed.
Woensdag 13 februari
Het kwam er dan eindelijk van: mooi weer! 's Ochtends zonneschijn, wel een beetje fris, maar perfect om de omgeving op foto en video vast te leggen. Alleen had Ronnie de camera niet mee... Jammer. Maar zo wel meer tijd om live te genieten van het weer, de uitstekende zachte en diepe poedersneeuw en de bergen. Er was een piste die we al eerder hadden geprobeerd in minder weer, maar nu was -ie perfect om nog eens te bedwingen. Helemaal omdat ons niveau weer wat was verbeterd en we dus gemakkelijker de helling afkwamen. Tegen twaalven streken we weer neer in onze vaste lunchplek in Lake Louise: Sawyer's Nook in de Temple Lodge. Er zijn zo goed als geen restaurants of terrassen op de hellingen, maar meer onderaan. Onze serveerster herkende ons inmiddels ook en was vooral erg jaloers op het feit dat we met die prachtige weer konden skiën. Dat had ze nou niet moeten zeggen. De lucht trok na het eten dicht. Maar goed, het skiën bleef mooi, al maakten we het ons soms wel iets moeilijker dan noodzakelijk. Maar die double black diamonds zijn er ook niet voor niets, ook die moet je eens proberen. We bleven tot bijna het einde op de hellingen stoeien met de sneeuw en gingen met de laatste shuttlebus weer naar ons hotel voor een avondmaal in een bijna leeg restaurant. Op tijd naar bed voor een veelbelovende dag die moest beginnen met sledehonden!
PS De foto's zijn nog steeds onderweg. Deels omdat de PC alhier erg weinig toestaat en deels omdat de enige mogelijkheid die we hebben een USB 1 kaartlezer is, die de bewerking van de foto's ontzettend traag maakt. Er staan al een paar bij het vorige bericht, de rest volgt hopelijk snel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
