Wintersport in Lake Louise

Donderdag 7 februari

In plaats van om drie uur door de wekker gewekt te worden, deed ik een uur later met enige moeite mijn ogen open toen ik een deurbel, steentjes tegen het raam en mijn naam hoorde roepen. Leuke entertainment voor de buren zo midden in de nacht. Enfin, dit betekende dat Ronnie met mijn ouders waren gearriveerd om naar Schiphol te rijden. Even snel douchen, scheren en aankleden en we konden met een vertraging van slechts 25 minuten alsnog op pad. Gelukkig de hele weg geen files. Niet dat ik daar veel van gemerkt had, ik heb nog een beetje slaap in gehaald in de auto. Na het inchecken en met zijn vieren een kop koffie/thee drinken in het restaurant (dat begint ook een aardige traditie te worden, Hawaii was nog maar een paar maand geleden) vertrekken onze ouders weer en gaan wij richting de gate. We vliegen eerst een kort stukje met British Midlands naar Londen. Daar moeten we 2,5 uur wachten voor onze vlucht met Air Canada naar Calgary, Alberta. Om de tijd door te komen werden er tijdens de transatlantische vlucht (8,5 uur) drie film vertoond. Rush Hour 3 ging wel, Forrest - Life is like a box of chocolates - Gump blijft steengoed, maar bij The Nanny Diaries ben ik afgehaakt.

Bij het dalen van het vliegtuig kregen we een aardig overzicht van de kale prairie waar Calgary in ligt, met op de achtergrond de Canadase Rockies, ons thuis voor de komende tien dagen. Eenmaal geland werden we opgewacht om met de bus naar Lake Louise te worden vervoerd. Die rit ging via Banff en duurde een uurtje of twee. Ons onderkomen heette de Deer Lodge, het staat vlakbij het meer Lake Louise en heeft een leuke, rustieke uitstraling. Veel donker hout, met van die enorme boomstammen die de muren vormen en het dak op de juiste hoogte houden. Er stond geen tv op de kamer, maar er was wel een games room (met biljart en een PC met internetverbinding). En bovenop het dakterras had men een hot tub geplaatst. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gedumpt liepen we in een paar minuten naar Chateau Lake Louise. Dat is een enorm kasteelachtig hotel en overziet het meer, dat in de zomer smaragdgroen is (we waren hier in 2000 in de zomer ook geweest) maar nu compleet dichtgevroren en besneeuwd is. Er waren twee ijsbanen op het meer ingericht, eentje voor gewoon schaatsen en eentje voor ijshockey, maar er was niemand aan het schaaten. Wel konden we een blik werpen op allerlei ijssculpturen die voor het hotel stonden. Tenslotte liepen we weer terug naar de Logde om aan ons avondeten te beginnen. Wat lokale gerechten betreft keus genoeg: bison, caribou, elk, noem maar op. Er valt deze week genoeg te proberen dus. Zodra we na het eten op het bed gingen liggen, waren we vertrokken.

Vrijdag 8 februari

Wegens het tijdverschil en ondanks de vermoeidheid weinig geslapen, maar toch wakker genoeg om te ontbijten en met onze skischoenen in de hand de shuttlebus in te stappen. Die vertrok vanaf half negen elk half uur naar de ski hill aan de andere kant van de village. Zo ver van de piste hebben we nog nooit gelogeerd. Maar goed, dat busje reed er rechtstreeks heen. We kregen even een flinke tik te verwerken bij het huren van de ski's (topkwaliteit spul, dat wel) en het kopen van een skipas (zeven dagen skiën binnen negen dagen). Bijelkaar zo'n 2000 dollar voor twee personen! Uche, uche, snel vergeten maar weer. Er gingen twee liften de berg op, eentje een vierzitter, de andere een gondel. Bij de eerste afdalingen konden we wel merken dat we een paar weken geleden al een weekendje in Oostenrjik hadden geskied. Dus al gauw zochten we de wat moeilijkere pistes op (black diamonds, tussen de bomen door, enzo, heel leuk). Zo kwamen we een paar hellingen verderop (Lake Louise heeft er drie) een leuke piste met de naam Rock Garden tegen. Dit was een behoorlijk letterlijke benaming. We hadden stukken van twee a drie meter breed om bij de rotsen vandaan te blijven. Dat lukte niet altijd. Gelukkig hebben we de ski's verzekerd ;-). Terug in de Deer Lodge hoorden we van een Engels koppel dat er op maandag en vrijdag een bus naar Sunshine Village gaat (nog meer pistes!) en er in de village een mooi oud stationsgebouw dienst doet als restaurant. Ondanks de lange dag op de ski's lopen we de vier km naar het dorp. Dit was 45 minuten lopen, dus dat viel wel mee, maar daarna liepen we eerst verkeerd (bleek aan het andere eind van het dorp) en moesten we door de sneeuw (op veel plekken een meter diep) over het spoor om bij het restaurant te komen. Enigszins vermoeid gingen we aan tafel. Het eten was zowel erg lekker (mijn gerecht) als iets minder (dat van Ronnie). Met een taxi werden we weer naar de Lodge gebracht om daarna weer snel het bed in te duiken.

Zaterdag 9 februari

We dachten extra vroeg te gaan skiën, maar tevergeefs: de liften waren nog niet in werking. Ze draaiden wel, maar dat waren testruns. Het was erg koud geweest die nacht. Wel heel aardig: de mountain guides, vrijwilligers die je van alles kunnen vertellen over pistes en de omstandigheden, kwamen bij de wachtenden langs met gratis hot chocolate. Toen we uiteindelijk boven kwamen en aan onze eerste afdaling begonnen, werd ook wel duidelijk hoe koud het was. Alles deed bijna zeer van de kou: vingers, voeten, gezicht... Snel maakten we de afdaling naar de base lodge en daar aangekomen kregen we door dat het -20 graden was. Vlug naar binnen voor een kop hot chocolate en het opwarmen van de ledematen. We gingen zitten aan een tafeltje waar twee Canadezen zaten, een man en een vrouw. Druk mee gepraat, de vrouw had haar dochtertje en een vriendinnetje uit Nederland. Veel Nederlanders hier: gisteren kwamen we ook al een gezin tegen waarvan de halve familie van de vrouw uit Nederland kwam en een van de zoontjes ons dropjes aanbood (en het ook zo uitsprak, terwijl hij maar twee woorden Nederlands sprak: het andere was oma). Anyways, de vrouw gaf ons speciale doekjes die warm worden als je ze uit de verpakking haalt, erg aardig. Op een gegeven moment kwam het gesprek op wat er tegenwoordig allemaal wel niet bij kwam kijken als kinderen op skiles gaan enzo, de vrouw kende iemand die voor de (vrij professionele) kids maar liefst 40(!) paar ski's in de garage had staan. De man bekende toen dat hij er thuis ook tien paar had. Wij huren gelukkig slechts...

Op een gegeven moment toch maar weer de kou in gegaan en een helling gevonden (de Larch Area) waar het een stuk minder koud was (-5 gaf de thermometer aan). Daar hebben we tot het einde van de middag geskied. Via de ski out, een hele lange vlakke route, kwamen we weer bij de base lodge terecht, alwaar de shuttle bus van de Deer Lodge ons al stond op te wachten. Na een maaltijd aldaar was het verhaal weer zoals voorheen: naar bed en snurken maar!

Zondag 10 februari

Nogmaals een dagje Lake Louise. En weer geen wolkenloze hemel, maar een dichte grijze boel, waar gelukkig weer veel sneeuw uit was gekomen, zodat het in ieder geval lekker skiën was. Het scheelde dat de temperatuur weer op een normaal peil was gekomen. Het skiën ging weer heerlijk, we hadden nu ook een route gevonden naar het uiteinde van de ski area. Een blauwe piste volgens de kaart, maar door de nieuwe sneeuw en het beperkte zicht, toch iets zwaarder dan dat. Het gaat in Canada trouwens van groen, naar blauw, naar zwart (black diamond) naar extreem (double black diamond). Aan het eind van de middag troffen we de concierge van de Chateau om te vragen naar vertrektijden voor de bussen naar Sunshine Village (waar onze skipas ook geldig was) en Banff, voor een dagje niet skien, maar wandelen en shoppen. Verder de donderdag besproken voor een dog sled tour, weer eens iets nieuws. Typisch iets voor toeristen trouwens, een doorsnee Canadees zal het nog nooit hebben gedaan.

Na de hondensleetocht waarschijnlijk het volgende bericht, hopelijk met foto's. Dat is hier ietwat lastig, we hebben erg weinig privileges op de PC in de lodge...