Curacao

Maandag 16 november 2009

Vertrek vanaf huis om 4 uur, de vlucht vanaf Schiphol is om 10.40 uur, we zitten 10,5 uur in het vliegtuig en dan aan het eind van de middag lopen we tegen een muur van warmte op als we het vliegtuig uitstappen. Met een busje worden we naar ons hotel gereden. Onderweg stoppen we om anderen bij hun hotels af te zetten. We zijn een van de laatsten die op hun plek van bestemming aankomen, er zijn nog een paar voor wie het hotel nog verder is, aan de Jan Thielbaai. Wij zitten in Kontiki Dive & Beach Resort, nog redelijk in de buurt van Willemstad. We betrekken onze kamer, een mooi houten gebouwtje met een dak van palmbladeren. We nemen even een kijkje bij de zee en vallen dan aan in het restaurant. Om vervolgens uitgeput in slaap te vallen.

Dinsdag 17 november

In het zwembad vlak voor ons hutje kunnen we verkoeling zoeken. En dat is hard nodig. Verder hangen we zo ongeveer de hele dag aan het strand en ook vreten we heel weinig uit. Veel zon, beetje zwemmen, beetje snorkelen, beetje lezen. Wat een werk... 's Avonds weer in het restaurant eten.

Woensdag 18 november

Vandaag halen we de auto (een dikke Nissan 4WD) op, dat wil zeggen, we worden opgehaald met de auto en mogen die dan, na het afwerken van de administratie, meenemen. We hebben hem voor drie dagen gehuurd (vanuit Nederland). Eerst maar naar Willemstad. Daar parkeren we (gratis, net als bijna overal) en lopen door Punda (aan de rechterkant van de monding van de Sint Annabaai). We eten een lekker gezonde sandwich op een terrasje aan de Handelskade. Aan deze straat aan de kade staan allemaal mooie gekleurde gebouwen. Niet allemaal authentiek, maar toch mooi. Vooral het gele gebouw waar Penha op staat. Ook Fort Amsterdam ziet er mooi uit. Over de Emmabrug, een pontonbrug, die zijwaarts opengaat en dan dus in zijn geheel tegen de kade aan ligt. Dit gebeurt regelmatig. Er liggen dan ook vaak enorme cruiseschepen aan de kade en aan de pier iets verderop. Via het Riffort lopen we naar die pier toe en komen onderweg allerlei winkeltjes, bars, en zelfs een heuse draaiorgel tegen, die kerstliedjes speelt. Die cruiseschepen brengen heel veel Amerikaanse toeristen in de stad en voor de winkeliers heel veel geld in het laatje. Dat komt deels omdat de prijzen dan iets omhooggaan. Weer terug nemen we nog een duik en eten we in het restaurant van het hotel. Onze kamer heeft trouwens tv, en daaro vinden we onder andere... Nederland 1, 2 en 3. Kunnen we mooi alles een beetje bijhouden, zoals het weer.

Donderdag 19 november

Vandaag rijden we het hele eiland rond. We nemen de Weg naar Westpunt (zo heet de weg ook). Via plaatsjes als Barber komen we door Dorp Westpunt en rijden we naar de Grote Knip. Dit is een baai met een heel mooi wit zandstand. Er is nog geen kip op de Grote Knip, dus we hebben het enorm heldere water voor onszelf alleen. Hooguit lopen er een paar zwijnen rond bij de omgevallen of omgeduwde afvalcontainers. We zien weinig koraal, maar wel wat visjes. We zijn ook wel erg verwend na het duiken bij het Great Barrier Reef en snorkjelen voor de kust van Maui (Hawaii). Na een tijdje rijden we naar de Shete Boka (zeven mondingen). Eentje heet Boka Pistol, vanwege het lawaai dat wordt geproduceerd als de golven tegen de kust slaan. In het restaurantje eten we een broodje kroket en zien we een paar leguanen. Ook gaat het even hard regenen, maar dat is net zo snel voorbij als dat het begonnen is.

We rijden weer verder naar het strand van Santa Cruz. Ook daar zwemmen we even en koelen zo weer wat af. Bij het hotel springen we nog maar eens in het zwembad (ja, het is hier best warm!). 's Avonds naar Willemstad waar we eten in Otrabanda, in het Gouverneur de Rouville restaurant. Dat is een mooi pand, met erachter een tuin/binnenplaats, waar we een tafeltje krijgen. Het eten is goed en het uitzicht op de Handelskade in het donker is erg mooi. Met onze dure foto en video-apparatuur lopen we (gelukkig zonder overvallen te worden, daar werden we van tevoren voor gewaarschuwd) terug naar de auto.

Vrijdag 20 november

Ronnie voelt zich wegens de hitte wat beroerd (het kost ons flink wat moeite om aan die 32 graden en 75% luchtvochtigheid te wennen), dus we houden het wat aan de rustige kant vandaag. We rijden richting Caracasbaai en Jan Thielbaai. Hier zien we ook waar een paar andere gasten terecht zijn gekomen (Livingstone hotel) en zijn erg blij met ons eigen onderkomen. Die ligt veel beter (aan het strand) en ziet er ook veel leuker uit.

In een dorpje eten we bij een Subway restaurant een lekker gezond broodje en rijden dan richting vliegveld. Daar in buurt zijn de grotten van Hato, waar gevluchte slaven zich vroeger schuilhielden. Tegenwoordig kun je er met een gids naar binnen en kom je in diverse 'kamers'. Het is dan wel binnen, maar met een luchtvochtigheid van 90% staan we toch snel weer te zweten. Helaas mag je maar op een paar plekken foto's maken. Op een gegeven moment doet de gids het licht uit om te laten zien hoe donker het dan wel niet is. Na een klein uurtje (hij heeft het licht dan alweer aan gedaan, hoor)staan we weer buiten.

We rijden terug naar Willemstad, naar Otrobanda deze keer. Hier bezoeken we onder andere het museum van de Nederlandse miljonair Jacob Gelt (what's in a name?) Dekker, Kura Hulanda. Een deel van dit museum gaat over de slavenhandel. Heel indruk- en weerzinwekkend. We winkelen nog wat in Punda (Ronnie had zijn sandalen gehalveerd, bij de zool) en gaan weer naar het hotel. Deze keer eten we in een bij het Sea Aquarium gelegen restaurant Hemingway (waar kennen we die naam ook alweer van, juist: Key West). Erg lekker en best goedkoop.

Zaterdag 21 november

Tijdens een vroege duik in zee komt zowaar de stoomboot van Sinterklaas (Sanikolas) langs! Maf detail: hij is zwart en de Zwarte Pieten worden nog eens extra zwart geschminkt... We brengen de auto terug en gaan naar het Breezes hotel (naast ons hotel) om met de hostess van Holland International te bekijken wat de mogelijkheden voor morgen zijn. Snorkelen of naar Klein Curacao? Het wordt het laatste, met een introductieduik erbij. Dan naar het Sea Aquarium. We zijn (alweer) een beetje verwend: in de buurt van Brisbane, Australië hadden we een enorm en indrukwekkend zeeaquarium/attractiepark bezocht. Daarbij vergeleken is het aquarium op Curacao iets kleiner. We nemen een kijkje bij de dolfijnentraining en daarna worden diverse vissen en andere dieren met de hand gevoed. Bij de haaien wordt een hulpstuk gebruikt. Maar je kunt ze wel aaien. Ook wel geinig: het kantoor bij dit zeeaquarium is gehuisvest in een oude mijnenveger, die nu aan wal ligt.

Vast onderdeel van onze vakanties is een bezoekje aan een internetcafé of iets vergelijkbaars om het thuisfront op de hoogte te houden. In dit geval wordt het bezoekje een langdurig verhaal: na een uur foto's plaatsen en aan het eind van een hele lange tekst gaat er iets mis met het bewaren ervan. Als IT-er moet ik natuurlijk weten dat je regelmatig de boel moet opslaan. Anyway, we gaan voor poging twee en enige tijd later staat er toch een stukkie tekst. Weer bij ons hotel gaan we (vaste prik) naar het strand en nemen nog een duik en lezen wat op de strandstoelen terwijl de zon ondergaat. We hebben een tafeltje in het restaurant gereserveerd om halfacht en zijn daar stipt op tijd. Het kiezen van de maaltijden en het bestellen gaat supervlug en al snel stillen we de trek die we vandaag hebben opgebouwd, alhoewel we dus niet zo heel veel hebben gedaan. Wat we ook niet hebben gedaan, is een oog dicht tijdens de disco van vannacht, die tot vier uur duurde.

Zondag 22 november

Op tijd opstaan vandaag, de wekker staat om 5.45 uur. We worden namelijk rond 6.20 uur opgehaald voor een boottocht naar Klein Curacao, een piepklein en vlak eilandje ten zuidoosten van Curacao. We doen hier ongeveer anderhalf uur over, vanwege de sterke tegenwind en stroming. De golven zijn fiks, waardoor veel mensen gebruik moeten maken van de plastic zakjes die ze uitgedeeld hebben gekregen. Ik zie een dolfijn en ga buiten aan de reling kijken. Daar ontdek ik dat het een prima plekje is om niet zeeziek te worden, gewoon naar de horizon kijken. Enige tijd later zie ik Ronnie wel wat bleekjes worden (het zweet gutst hem van het hoofd). Dus ik geef aan dat hij beter aan de reling kan komen staan. Daar knapt hij al snel van op. Ondertussen raken de zakjes van de mensen binnen al goed gevuld.

Als we arriveren bij het eilandje worden we in kleine groepjes met een rubberbootje naar de wal gebracht. Daar ontbijten we (op een enkeling na, die het er echt niet goed vanaf heeft gebracht op de boot) en nemen we plaats op de stoelen. Oorspronkelijk zijn we ingedeeld voor de middagduik, maar omdat de jongen die zo beroerd is, eigenlijk direct zou moeten duiken, proberen we het schema om te gooien. Wij 's ochtends, zijn groep 's middags. Dat lukt en zo zitten wij al snel weer op de boot voor het ondertekenen van de contracten (we kunnen de duikinstructeur niet aansprakelijk stellen en zijn in blakende gezondheid) en de theorie. Alledrie hebben we al eerder een introduik gedaan, dus als andere duikers weer boven komen, mogen wij het water in. Oorspronkelijk is het de bedoeling om eerst wat oefeningen te doen in ondiep water, maar de stroming is vrij sterk en de instructeur ziet dat we die oefeningen toch niet echt nodig hebben. Dus neemt hij ons direct mee naar de bodem op 10 a 13 meter. Er zijn diverse vissen en koraal aanwezig aan de rand van een afgrond naar nog dieper water. Na 27 minuten is mijn tank driekwart leeg en moeten we weer naar boven. Maar eerst drie minuten op vijf meter diepte blijven voor de decompressie.
Weer aan wal kunnen we direct aanschuiven bij de barbecue. Daarna lopen we het eilandje over naar een oude vuurtoren en een paar oude scheepswrakken. Daarna nog een tijdje zonnen en dan gaat de boot aan het eind van de middag weer naar Curacao. 's Avonds willen we in Hemingway eten maar die is helaas de hele avond volgeboekt. Dan maar weer bij het eigen hotel eten.