Nijlvallei (van Aswan naar Luxor)

Vrijdag 21 november

Uitslapen tot 9.30 uur, net op tijd voor ontbijt. Half elf met een feloeka (zeilboot) over de Nijl naar botanische tuin op Kitchener's Island waar we een halfuurtje rondkijken. Dan naar de westoever voor een bezoekje aan het St. Simeonklooster. Na een tijdje afdingen van 25 naar 20 pond per kaartje krijgen we geen tickets mee maar kunnen we wel naar binnen. Spectaculair, zo'n oud complex. Prachtige doorkijkjes ook. Teruglopend naar de Nijl zien we een groep toeristen op kamelen de woestijn intrekken, dit gaan we waarschijnlijk zelf ook nog doen in Luxor. Terug op de boot varen we naar een Nubisch dorpje waar we aan kunnen schuiven voor de lunch in het huis van een dorpsbewoner, op de binnenplaats. We krijgen rijst, witte bonen in saus, kip en chips, en cola om de bacteriën te doden. De kindertjes moeten ook nog op de foto en willen daarvoor steeds een paar pond. Ze lopen tot buiten het dorp mee om te bedelen. We varen terug naar het hotel, beklimmen de kade via wankele stenen (zomers ligt de Nijl drie meter hoger, dan zie je die stenen helemaal niet). Aan het eind van de middag gaan we nog even zwemmen in het zwembad boven op het dak van ons hotel. 's Avonds dineren we gezamenlijk op een soort van groot vlot op de Nijl. Na het eten kopen we nog even met z'n vijven wat water en moeten weer flink aan het afdingen. Kost je twintig minuten, maar dan scheelt het ook zeven pond (1 euro!). Waar hebben we het over? Maar het is wel grappig om te zien hoe Kim, die in Egypte woont, hiermee om kan gaan.

Zaterdag 22 november

Om 3.15 uur gaat de wekker, want we gaan om vier uur met de bus richting Abu Simbel. Dit kan alleen in colonne onder politiebegeleiding. De bus wordt nog van onderen bekeken en de bagageruimtes worden ook gecontroleerd. We zien weinig van de omgeving want het is nog aardedonker. Onderweg wekt de gids ons voor de zonsopgang. De rit duurt in totaal drie uur en rond een uur of zeven arriveren we bij de poort van het complex, waar de tempel van Abu Simbel een fiks aantal meters hogerop is heropgebouwd. Dit omdat die bij het bouwen van de dam bij Aswan en daarmee het ontstaan van het Nassermeer onder water zou komen te staan. Vanaf de achterzijde heb je geen idee waar de tempel zich bevindt. Als je eromheen loopt wordt alles wel goed zichtbaar. Het complex bestaat uit twee tempels, een grote en een kleinere. Aan de voorkant van de grote tempel zitten vier grote beelden, prachtig hoe dit oorspronkelijk gebouwd is, en hoe ze dit hebben kunnen verplaatsen. Helaas mogen we binnen niet fotograferen of videobeelden opnemen. Maar nu kunnen we het geheel nog beter in ons opnemen. Ook de tweede tempel heeft mooie ruimtes, met hiëroglyfen op elke muur, pilaar en zelfs op het plafond. Naderhand lopen we naar het visitors centre om te zien hoe de hele verhuizing heeft plaatsgevonden en kopen een boek en twee DVD's. We denken hier afgezet te zijn, thuis maar eens nakijken hoe duur dit bij Amazon of bol.com ofzo zou zijn.

Rond tien uur 's ochtends gaan we alweer terug naar Aswan, om onderweg nog weer even door Mr. Farrak, onze Egyptische gids, op een fata morgana te worden gewezen. Terug in het hotel zoeken we ons heil bij het zwembad. Later in de middag gaan we met taxi's richting een hooggelegen restaurantje om daar van een drankje en de zonsondergang te genieten (drankjes acht pond, zicht op de zonsondergang twee pond, rare jongens, die Egyptenaren). Daarna nog wat gegeten in een restaurant op (alweer) een vlot in de Nijl.

Zondag 23 november

Ik (Eric) ben nog steeds niet echt in orde, bij elk monument of restaurant kijk ik eerst waar de wc's zijn. Desondanks genieten we van alles wat we zien. Zoals de onafgemaakte obelisk, die nog in een groeve ligt. Hij is nooit afgemaakt omdat er een foutje in het steen zat. Mooi maanden voor niks gewerkt. Hierna volgt een ritje naar de Aswandam, waar we niet met grote camera's mogen fotograferen en ook geen video's maken. Toch lopen veel mensen hier met de 'verboden' spullen rond en kijkt niemand daar van op. En dus staan ook wij met onze apparatuur te filmen. De gids heeft nog iets leuks in petto, namelijk een bezoekje aan het vriendschapsmonument dat bij de dam is opgericht. Dit is een groot gevaarte dat een waterlelie voorstelt, symbool voor het leven dat door de Nijl wordt geschonken. Hier maken we een paar hele leuke foto's.

Volgende stop is de tempel van Philae, via de boot naar een eilandje waarop ook dit monument is herbouwd vanwege het wassende water van het Nassermeer. De herbouw heeft acht jaar gekost. Na alles te hebben bekeken bezoeken we twee anderen (Frank en Nienke) het Elephantine eiland bekijken. We worden opgewacht door een Nubische boer, die ons aanspreekt. Wij negeren hem, want we verwachten dat het weer zo'n verkoper is. Hij zegt de zoon van de chief van het dorp te zijn en wil ons graag rondleiden, no charge. Alles gaat heel rustig, hij laat ons dingen zien, ruiken en proeven en nodigt ons zelfs uit om bij hem thuis even een kopje thee te drinken. Geen idee waar het water vandaan komt, maar goed.

Dan doemt toch weer het onderwerp geld op, in dit geval kunnen we, maar hoeven we niet, een donatie doen ter verbetering van het dorp. We geven hieraan toe en moeten nog maar zien dat het goed wordt besteed. Ze gaan ons hierover mailen. Na een korte stop in een bazaar van een vriend van hem lopen we naar het museum op het zuidelijkste punt van het eiland, om een kijkje te nemen bij de Nilometer. Hierop kon heel vroeger gekeken worden hoe hoog de Nijl had gestaan en op basis daarvan werd het volgende jaar de belastingen vastgesteld. Hier nemen we afscheid van de zoon van de chief en komen we direct iemand anders tegen, die zegt de chief te zijn. We wijzen naar zijn zoon en tot onze verbazing zegt hij dat dat zijn broer is. Hmmm... We slaan uiteindelijk het hele museum en de Nilometer over en varen terug naar ons hotel. Hier treffen we de anderen weer voor een heerlijk diner.

Maandag 24 november

Het volgende slachtoffer heet Jan-Paul. Koorts, diarree, noem het maar op. De koffers gaan mee want we gaan met een feloeka over de Nijl varen richting Kom Ombo. We liggen de hele reis languit te genieten van de zon en de omgeving aan de Nijl. Onderweg krijgen we de mogelijkheid om te eten op een serviceboot (met wc!!!!) die we delen met een andere groep Amerikanen, Canadezen en Nieuw-Zeelanders. Tegen de avond leggen we aan om te gaan eten met aansluitend een beetje muziek door de kapiteins van de boten. Het wordt al kouder als we ons opmaken om aan dek te gaan slapen. Echt slapen doen we niet allemaal, geregeld kruipt iemand over de anderen heen naar de serviceboot voor een bezoekje aan het toilet. De vele cruiseschepen op de Nijl zorgen trouwens ook voor flinke golven, wat het slapen ook niet helemaal vergemakkelijkt. Gelukkig houden die het ook een keer voor gezien.

Dinsdag 25 november

Vlak na zonsopgang worden we gewekt door de schipper. Douchen behoort niet tot de mogelijkheden. We pakken onze koffers over, de feloeka's varen terug. We ontbijten op de serviceboot en varen daar dan nog een halfuur op de motor mee richting Kom Ombo. Via twee oude verroeste schepen en een steile rotshelling komen we weer veilig aan wal. Nog even lopen met alle spullen tot bij de plaatselijke tempel. Hier hebben we een halfuur om rond te kijken om vervolgens weer in konvooi richting Luxor te rijden. Zo'n konvooi is ook maar relatief, de ruimte tussen de bussen kan variëren van enkele meters tot enkele honderden meters. Aangekomen in het hotel gooien we de spullen op de kamers en duiken we in het ijskoude water van het zwembad bovenop het dak van het hotel. 's Avonds verzamelen we ons voor een tochtje door de stad en lopen over de Souk (markt) en eten daarna in een niet al te fris restaurantje, maar het eten is prima.

Woensdag 26 november

Vandaag brengen we een bezoekje aan het Karnak-complex, het grootste opgegraven complex bestaande uit diverse tempels voor verschillende farao's. We kijken een goed Engels sprekende gids die geïnteresseerd is en veel weet te vertellen over het oude Egypte. En hij maakt graag een grapje. 's Middags bij 30 graden weer lekker aan het zwembad liggen en daarna voor het eerst deze vakantie de reisverslagen tot zover op de website plaatsen. 's Avonds hebben we een warm buffet op het dakterras, compleet met buikdanseres (volgens sommigen geen bijster goeie en geen Egyptische, maar mogelijk Russische). Ze weet een paar van ons mee te krijgen op de dansvloer. Vooral Pauline lijkt voor het buikdansen geboren. Na de buikdanseres volgt een soefidanser. Hij draait constant in het rond, wel 10 a 15 minuten lang. Deze dans wordt normaal gedaan om in trance te komen. Tot slot worden we getrakteerd op een rondsnuffelend en -knuffelend paard, dat bestaat uit twee leden van de band.

Donderdag 27 november

De wekker gaat om 6.30 uur. We nemen iets meer tijd voor het ontbijt, dat bestaat uit verse broodjes, fruit, gebakken aardappeltjes, ei, groente; heerlijk en goed verzorgd. Daarna vertrekken we van hotel met een motorbootje naar de westoever. Eerst rijden we naar de Vallei der Koningen, waar helaas niet gefilmd mag worden, dus de videocamera moet even afgegeven worden. We bezoeken de graven van Ramses I, Ramses IX en Ramses IV. Deze graven zijn prachtig versierd met hiëroglyfen en tekeningen. Zes van ons hebben ook extra betaald voor het bezoeken van het graf van Toetanchamon, dat zeker de moeite waard is. Hij ligt er zelf ook (als mummie) en zijn sarcofaag staat er. Weer terug in de bus rijden we naar een alabasterfabriekje waar ze beeldjes en vazen enzo maken. We krijgen een gratis drankje aangeboden, maar eigenlijk verwachten ze natuurlijk weer dat we het een en ander zullen kopen. Sommigen doen dat ook, en zo hebben de eigenaar en de gids (die krijgt bij dit soort bezoekjes ook een deel van de opbrengst) ook weer wat verdiend.

Volgende stop is de tempel van Hatsjepsut, dat een apart gebouw is, in drie lagen. Ook bezoeken we de arbeiderswoningen (de mensen die alles in die oude tijd mochten bouwen), met twee kleine maar ook mooie graftomben. Voordat we weer bij de Nijl aankomen, houden we even halt bij de Kolossen van Memnon, waar we een paar grappige (maar wellicht weinig originele) foto's maken. Terug bij het hotel vraag ik bij de receptie naar een dokter, aangezien de diarree nu al een week aanhoudt. Een aangename verrassing: de dokter belt me op onze kamer op, en zal binnen een halfuur arriveren. Ik heb nog net even tijd om te gaan lunchen op het dakterras en dan volgt een fraaie medische checkup, compleet met thermometer onder de oksel, stethoscoop en bloeddrukmeter en gepor in de maagstreek en vragen of het zeer doet. Ik zeg dat ik me verder helemaal prima voel, alleen zo weinig controle heb over de darmen. Het vonnis is toeristendiarree, surprise surprise. Ik krijg zwaardere pillen en dat zou alles moeten verhelpen.

Later die middag gaan we weer naar de westoever voor een kamelentocht door het dorpje aldaar en langs wat landerijen. Hieraan nemen zeven mensen deel, enkele anderen, waaronder wij, blijven achter om iets te drinken. We zouden wel een kamelentocht willen, maar dan de woestijn in. Als iedereen terug is, drinken we wat in een ander tentje en eten daarna weer een heerlijke maaltijd op een dakterras met uitzicht op de Nijl.

Vrijdag 28 november

Vandaag staan we erg vroeg op voor wat een fantastische ervaring moet worden: een ballonvaart. Om 4.45 uur worden negen personen uit onze groep opgehaald met de bus, om 200 meter verderop op een bootje te stappen dat ons (alweer) naar de westoever brengt. Na een korte bustrip stoppen we bij een weiland. In het donker zien we enkele ronde vormen en ook drie hooibergen, die uiteindelijk onze nog op te blazen ballonnen blijken. Tegen de tijd dat ze volledig gevuld zijn wordt het al een stuk lichter en zien we dat we met een grote groep van wel 25 luchtballonnen zijn. We stijgen vlak voor zonsopgang op en genieten 47 minuten lang van de tocht. We hebben uitzicht op de tempels en graven waar we gisteren zijn geweest en maken ook de zonsopgang mee vanuit de mandjes onder de ballonnen, waar we met zijn twintigen in zitten. Na een prachtige en zeer rustige vlucht, tot 1400 voet, wordt de daling ingezet en vliegen we erg laag over een dorpje. Kinderen staan te zwaaien, kippen en andere dieren staan op de daken en op binnenplaatsen. Uiteindelijk landen we heel rustig naast een suikerrietveld. Hier staat een volgende groep te wachten om het van ons over te nemen. Wij gaan met een busje weer naar de Nijl en komen dan, een certificaat en een oerlelijk petje rijker, weer aan bij het hotel. De crew heeft de ballonvaart trouwens gefilmd en de DVD's komen ze later in het hotel brengen.

Wij genieten van een uitgebreid ontbijt, geen haast deze keer, en maken plannen voor de rest van de dag. We lopen met Karin en Sharmila naar de tempel van Luxor en daarna genieten we van een heerlijke milkshake bij McDonald's. Hier zijn de melkproducten tenminste betrouwbaar. We lopen over de Souk, in eerste instantie een zeer toeristisch gedeelte waar veel T-shirts en dergelijke te koop zijn en waar we veel worden aangesproken. Maar iets verderop is een echte markt waar de Egyptenaren zelf hun fruit, kleren en andere spullen kopen. Deze straat is erg lang. Aan het eind lopen we eerst richting de Nijl en daarna richting het hotel. Nu is het eerst weer mooi geweest, tijd voor een beetje relaxen op het dakterras. Tot kwart voor vier, dan verzamelen we ons om naar het Winter Palace te gaan, voor de High Tea: lekkere hapjes met alle soorten thee. Hier genieten we flink van. Onderweg naar het hotel komen we langs de tempel van Luxor, dat nu mooi verlicht is. Hiermee sluiten we ons bezoek aan Luxor af, morgen vertrekken we in konvooi naar Hurghada.